بررسی ارتباط سبک زندگی و بیماری انسدادی مزمن ریه

چکیده مقدمه: در بررسی سبک زندگی مبتلایان به بیماری های مزمن انسدادی ریه (copd)، فعالیت های فیزیکی و اجتماعی، تغذیه و مصرف سیگار را الگوهای رفتاریی مرتبط با تشدید اختلال و ایجاد چرخه معیوب دانسته اند که مانع بهبود می شوند. هدف: مقایسه سبک زندگی در بیماران دچار copd و گروه شاهد و سپس مقایسه سبک زندگی در گروه بیماران بر اساس شدت و مدت بیماری. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی بر 70 بیمار دچارcopd به عنوان گروه مورد بر اساس تعریف انجمن ریه آمریکا (american thoracic society) و70 فرد سالم به عنوان گروه شاهد انجام شد. افراد در صورت وجود هرگونه اختلال روانپزشکی یا هر اختلال مزمن دیگر و یا همکاری نکردن از مطالعه خارج شدند. پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک مانند سن، جنس، میزان تحصیلات، مدت بیماری و fev1 ونیز پرسشنامه سنجش سبک زندگی میلـر- اسمیت (miller-smith)، برای تمام بیماران تکمیل شد. داده ها با تست های آماری t-student و anova تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج: میانگین سنی در گروه مورد 2/9±3/66 ودر گروه شاهد 6/11±2/64 سال بود. 36 نفر (51%) در گروه مورد و 35 نفر(50%) درگروه شاهد مذکر بودند و میانگین مدت تحصیلات آن ها 1/4±3/8 و4/3±2/9 به ترتیب درگروه مورد و شاهد بوده است. میانگین نمره سبک زندگی در گروه مورد 6/18±64/66 و درگروه شاهد 49/6±01/32 بودکه از نظر آماری معنی دار بود(013/0p<). میانگین نمره پرسشنامه میلراسمیت با افزایش شدت بیماری (بر اساسfev1 ) و طول مدت بیماری افزایش معنی دار داشت (003/0p<). نتیجه گیری: سبک زندگی از عوامل مهم و قابل توجه در بیماران دچار copd است که با مدیریت صحیح و بهبود آن و بازتوانی مؤثر ریوی می توان در درمان گام مؤثرتری برداشت و مناسب است که در کشور ما نیز توجه به سبک زندگی به عنوان جزئی از برنامه درمانی این بیماران قرار گیرد.